Charakterystyka hydroizolacji balkonów i tarasów

Tak na tarasie, jak i na balkonie, można znakomicie wypocząć podczas ciepłego dnia. Jeśli jednak chcemy, aby każdy z tych elementów funkcjonował we właściwy sposób, musimy pamiętać o tym, że oba powinny być wykonane we właściwy sposób. W innym wypadku skutki błędów mogą dawać o sobie znać już po pierwszej zimie, należy się przy tym liczyć z tym, że samo ich naprawianie jest w stanie generować wyjątkowo duże koszty. Najczęściej mówi się w tym kontekście o powierzchniowym i drenażowym sposobie odprowadzania wody. Pierwszy zakłada, że na powierzchni będzie wykonana szczelna, a jednocześnie odporna na uszkodzenia warstwa, po której spływać będzie woda opadowa. Najczęściej mamy w tym wypadku do czynienia z uszczelnieniem zespolonym. Te zwykle wykorzystuje elastyczne mikrozaprawy i okładzinę ceramiczną, choć dobrym pomysłem jest też zastosowanie elastycznej powłoki żywicznej z poliuretanu.

W drugim wariancie przyjmujemy, że część wody ma wnikać w specjalną warstwę drenującą i to właśnie w ten sposób odprowadzi się ją poza konstrukcję. W tym przypadku chcąc wykończyć powierzchnię można zdecydować się na zastosowanie płytek ceramicznych układanych na kleju, choć bez podpłytkowej izolacji wykonanej ze szlamu. Bardzo często możemy jednak spotkać się także z płytami betonowymi, które są układane na specjalnych podstawkach stosowanych zamiennie z warstwą płukanego żwiru. Wariant drenażowy może być stosowany również na balkonach, w większości przypadków mamy z nim jednak do czynienia na tarasach. Osoby, które zastanawiają się nad skutecznym uszczelnieniem tarasu i balkonu muszą liczyć się z tym, że czeka na nie także kilka pułapek. W szczególny sposób należy wystrzegać się używania pap na osnowie wykonanej z tektury te bowiem szybko butwieją i już po kilkunastu miesiącach użytkowania zaczynają gnić. Należy się też wystrzegać tradycyjnych lepików na zimno i gorąco, te bowiem stają się kruche i pękają już po dwóch lub trzech zimach. Jeśli decydujemy się na wariant, który zakłada wykorzystanie okładziny ceramicznej musimy pamiętać przede wszystkim o rym, że uszczelnienie powinno zostać wykonane bezpośrednio na płycie konstrukcyjnej lub na warstwie spadkowej wykonanej z dwóch warstw elastycznego szlamu.

​

Krawędź, która styka się ze ścianą, powinna przy tym zostać uszczelniona przez taśmę wklejoną w pierwszą warstwę szlamu. Przyklejenie płytek wymaga zastosowania cienkowarstwowych, elastycznych klejów ceramicznych o klasie C2 S2 lub C2 S1. Brak wspomnianych symboli sprawia, że konstrukcja nie jest trwała, a nas bardzo szybko czeka konieczność wykonania remontu. Niektórzy producenci starają się zachęcić swoich klientów do zakupu polecanych przez siebie rozwiązań poprzez stosowanie określenia mrozoodporny. Nie każdy klej tego typu może być jednak stosowany na balkonie. Również spoinowanie nie może odbywać się z wykorzystaniem przypadkowych zapraw. Te, które powinny nas zainteresować w pierwszej kolejności, są oznaczone symbolem CG 2 W i cechują się mniejszą absorpcją wody. Warto też zwrócić uwagę na szerokość fug, ta bowiem nie może być mniejsza niż 5 milimetrów. Okazuje się przy tym, że błędy są popełniane także wówczas, gdy mamy do czynienia z samym wyborem płytek. Nie da się tego uniknąć, sam inwestor najczęściej uważa bowiem, że to względy estetyczne są kluczowe i niejednokrotnie zapomina o parametrach technicznych i ich znaczeniu. Architekci również nie są w tym wypadku jednak bez winy, ich oznaczenia są więc niejednokrotnie nieczytelne i pozostawiają szerokie pole interpretacyjne.