
Najważniejsze cechy papy jako bitumicznego pokrycia dachu
O bitumicznych pokryciach dachowych można usłyszeć naprawdę wiele dobrego. Nadają się nie tylko na dachy płaskie, ale również na strome, a do tego są lekkie, niezawodne i tanie. Możemy korzystać przy tym zarówno z klasycznych pap, jak i z gontów oraz płyt falistych, a każde z tych rozwiązań ma specyficzne dla siebie zalety.
Same bitumiczne pokrycia dachowe są zresztą rozwiązaniami, których ewolucji nieustannie jesteśmy świadkami. Ich producenci dokładają starań do tego, aby były to jeszcze lepsze rozwiązania, systematycznie spada przy tym również ich cena. Taki stan rzeczy nie powinien być jednak dla nas zaskoczeniem. Konkurencja jest ogromna, a papy i gonty muszą walczyć o utrzymanie swojej pozycji między innymi z dachówkami ceramicznymi i cementowymi, pokryciami z blachy, a także z tymi, które są wykonane z łupka oraz z trzciny.
Rodzaje pokryć dachowych
Papy, gonty i blachy faliste są jednak warte zainteresowania nie tylko dlatego, że charakteryzuje je przystępność cenowa. Ich atutem jest też łatwość układania i późniejszej konserwacji, nieduża masa, a przede wszystkim – wszechstronność zastosowań. Dziś mamy do czynienia z pokryciami, których trwałość może sięgać nawet pięćdziesięciu lat, a przez cały ten czas wcale nie trzeba ich naprawiać. Oczywiście, nie ma rozwiązań pozbawionych wad. W tym przypadku problemem może okazać się wygląd, który nie jest określany mianem przesadnie atrakcyjnego. Nie da się jednak ukryć, że również w tym przypadku mamy do czynienia ze zmianami i są to zmiany na korzyść.
Papy są stosowane przede wszystkim na dachach płaskich, a więc tych, których nachylenie nie przekracza 5 centymetrów. Charakteryzuje je budowa warstwowa, każda warstwa ma przy tym nieco inną funkcję do spełnienia.
Warstwa zbrojąca
Na pierwszy plan wysuwa się warstwa zbrojąca, która tworzy szkielet papy, nie mniej istotne są jednak warstwy izolacyjne. Najczęściej są one dwie, każda wykonana jest przy tym z czarnej masy asfaltowej znanej jako bitum, co pozwala papie na uzyskanie wodoszczelności.
Warstwa wykończeniowa
Warstwa wykończeniowa wierzchnia jest wykonana z posypki mineralnej albo z talku i pozwala na zwiększenie odporności papy na promieniowanie UV oraz uszkodzenia mechaniczne. Jest też w stanie chronić ją przed sklejaniem się i nadaje pokryciu oczekiwaną przez nas barwę.
Warstwa podkładowa
Ostatnią jest warstwa podkładowa, do produkcji której zazwyczaj jest wykorzystywana folia polietylenowa. Ta chroni przed sklejaniem się zwojów papy w rolce. Pokrycie może być zarówno jedno-, jak i kilkuwarstwowe, w obu przypadkach mamy przy tym do czynienia z jego nieco inną specyfiką. Gdy mówimy o pokryciu jednowarstwowym najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie go z dobrej jakości papy pozwalającej na wierzchnie krycie. Ta powinna być ułożona bezpośrednio na zagruntowanym podłożu.
Oczywiście, warto zapoznać się z etykietą, tam bowiem znajduje się informacja odnosząca się do tego, czy papa w ogóle nadaje się do tak zdefiniowanego celu. Znacznie bezpieczniejszym rozwiązaniem wydaje się jednak pokrycie składające się nie z jednej, ale z kilku warstw. W takim przypadku bezpośrednio pod papą wierzchniego krycia układana jest papa podkładowa.
Dach płaski
Dekarze najczęściej uważają, że w odniesieniu do dachu płaskiego najlepszym rozwiązaniem jest dobra papa wierzchniego krycia, która została ułożona na podkładzie wykonanym z papy perforowanej. Taki zestaw jest gwarancją swobodnej cyrkulacji powietrza, a także odprowadzanie pary wodnej, która często zbiera się pod pokryciem. Papa może być też z powodzeniem stosowana jako podkład pod inne pokrycia, co sprawdza się zwłaszcza na dachach stromych. Może być więc podkładem choćby pod grunty bitumiczne.
Komentarze (0)