Rodzaje i zastosowanie tynków cienkowarstwowych

Tynki elewacyjne – podobnie jak tynki strukturalne – charakteryzują się łatwością aplikacji, sporym wyborem faktur, odpornością na czynniki zewnętrzne oraz uniwersalnym zastosowaniem. Zarówno systemy ociepleń, jak i inne formy wykończenia domu można wykonać z pomocą tego typu tynków. Wyróżnia się cztery podstawowe rodzaje, które mają odmienne właściwości. Są to tynki akrylowe, silikonowe, silikatowe oraz mineralne.

Tynki akrylowe

Tynki akrylowe nazywa się również dysperyno-polimerowymi. Charakteryzują się sporą odpornością na uszkodzenia i wodoszczelnością. Zaletą, którą da się dostrzec gołym okiem jest intensywność barw, która nie blaknie nawet podczas wystawienia na działanie promieni słonecznych. Łatwo się je nakłada oraz są stosunkowo tanie (podobnie jak tynki maszynowe). Elastyczna warstwa nie jest wrażliwa na pęknięcia. Tynki akrylowe nie odprowadzają wody, przez co nie są praktyczne jako dodatek do systemów ociepleń na bazie wełny mineralnej. Lepiej sprawdzają się podczas prac termorenowacyjnych z użyciem styropianu. Warto podkreślić, że mieszanki wzbogacone w środki biobójcze są dobrym rozwiązaniem, które chroni przed rozwojem grzybów. 

Tynki silikonowe

Znajdują zastosowanie na podłożach mineralnych i polimerowych. Uważa się je za najlepszej jakości tynki cienkowarstwowe – co idzie w parze z ich ceną (jest to najdroższy tynk). W przeciwieństwie do akrylowych tynków silikonowe posiadają powłokę, która jest odporna na rozwój grzybów i glonów. Wyróżniają się trwałością i elastycznością, jednak mogą też nieznacznie odkształcać się pod wpływem wysokich temperatur. Mimo to uważane są za najbardziej odporne na działanie niesprzyjających warunków atmosferycznych. Są paroprzepuszczalne i łatwe w utrzymaniu w czystości – posiadają zdolność do „samooczyszczania” się podczas deszczu.

Tynki silikatowe (krzemianowe)

Są niejako połączeniem cech tynków mineralnych i akrylowych. Wyróżniają się paroprzepuszczalnością i odpornością na działanie czynników zewnętrznych. Niestraszne jest im również porastanie grzybami i glonami. Mimo zwiększającej się wytrzymałości materiału (z czasem staje się on bardziej odporny) podczas nakładania tynku silikatowego można napotkać wiele przeszkód. Tworzywo to jest dość wrażliwe na wilgoć oraz nierówność podłoża, przez co aplikowanie wymaga większej dokładności. Stosuje się je na powierzchnie mineralne.

Tynki mineralne

Stosunkowo niedrogi rodzaj tynku cienkowarstwowego, który wyróżnia się paroprzepuszczalnością, niepalnością i odpornością na rozwój mikroorganizmów. Tynki mineralne są odporne na uszkodzenia mechaniczne i łatwe w aplikacji, jednak wymagają dodatkowego malowania – szybko nasiąkają wodą deszczową. Dostępne są jako gotowa masa, która nie wymaga rozrobienia jej z wodą. 

Wśród innych – mniej znanych – rodzajów tynków cienkowarstwowych wymienić można także polikrzemianowe (niskoalkaiczne), silikatowo-silikonowe oraz mozaikowe (o sporych walorach dekoracyjnych).

Artykuł sponsorowany