Hydroizolacja typu lekkiego i jej charakterystyka

Izolacja lekka jest powszechnie stosowana przede wszystkim wówczas, gdy zależy nam na ochronie ścian i fundamentów przed wilgocią, która pojawia się w miejscach znajdujących się powyżej poziomu wody gruntowej. Bywa, że budynek jest zlokalizowany na tak zwanych gruntach przepuszczalnych, a więc choćby na piasku i żwirze, a poziom wód gruntowych występuje relatywnie nisko. W takim przypadku woda opadowa jest odprowadzana relatywnie szybko i nie trzeba obawiać się zagrożenia wystąpienia wody pod ciśnieniem. Takie warunki gruntowe uznaje się za szczególnie korzystne, sprawdzają się więc znakomicie w momencie, w którym myślimy o izolacji typu lekkiego.

Ta jest zazwyczaj powłoką, którą wykonuje się z podkładu gruntującego oraz z materiału o działaniu izolującym. Jeśli stosujemy tego rodzaju izolację, a jednocześnie zdajemy sobie sprawę z tego, że w gruncie pojawia się możliwość choćby krótkotrwałego zawieszenia wód pod ciśnieniem, należy zapewnić możliwość odprowadzania wód gruntowych poprzez drenaż. Izolacja przeciwwilgociowa typu lekkiego musi zostać wykonana w odpowiedni sposób. Najczęściej wykorzystywanymi w tym celu materiałami są papa i folia, wskazane jest przy tym sięganie po papy zgrzewalne, właśnie ta technologia łączenia poszczególnych arkuszy sprawia bowiem, że są one w pełni szczelne. Innym ważnym elementem często znajdującym zastosowanie okazują się powłoki bitumiczne.

​

Najczęściej są to emulsje, które sprawdzają się nie tylko jako grunt, ale również jako klej do pap, choć można także bezpośrednio izolować nimi ściany. Rynek oferuje nam dziś zresztą nie tylko środki przeznaczone do stosowania na zimno, ale i te, które stosuje się na gorąco. Na etapie zasypywania okopów zaleca się ostrożne narzucanie i zagęszczanie gruntu, powłoki bitumiczne, pomimo swoich licznych zalet, charakteryzują się bowiem dość niską odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Innym ciekawym materiałem są masy bitumiczne i polimerowe, które tworzą bezszwowe powłoki. Można je stosować w odniesieniu do ścian o dość zróżnicowanych kształtach za każdym razem mając pewność, że efekt będzie jednakowo satysfakcjonujący.

Hydroizolacja może chronić budynek nie tylko przed działaniem tej wody, która jest konsekwencją opadów atmosferycznych, ale i tej, która znajduje się pod ziemią. Hydroizolacja typu ciężkiego znajduje więc zastosowanie wtedy, gdy poziom posadowienia budynku znajduje się poniżej tego, na jakim znajdują się wody gruntowe, a tym samym ochrona musi być szczególnie skuteczna. Najczęściej odnosi się ona do budynków posadowionych na glinie i piaskach gliniastych, gdy bowiem pogoda jest deszczowa, charakterystyczne staje się dla nich to, że potrafią bardzo długo utrzymywać wodę gromadzącą się wokół fundamentów, Można ją wykonywać z powodzeniem i wtedy, gdy woda gruntowa okresowo lub stale sięga powyżej poziomu fundamentów.