Beton komórkowy – jeden z najlepszych materiałów konstrukcyjnych

Na dzień dzisiejszy najpopularniejszym materiałem do wznoszenia konstrukcji murowanych w naszym kraju jest autoklawizowany beton komórkowy. Jest to materiał znany na świecie od ponad wieku, który do naszego kraju trafił po wojnie. Wykonane z jego pomocą realizacje są najlepszym dowodem na wielkie możliwości gazobetonu.

Materiał konstrukcyjny

PN-EN 771-4:2004/A1:2006 „Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 4: Elementy murowe z autoklawizowanego betonu komórkowego” to norma, na podstawie której na nasz rynek wprowadzane są elementy z gazobetonu. Jest to norma odnosząca się do bloczków o gęstości od 300 do 1000 kilogramów na metr sześcienny charakteryzujących się wytrzymałością na ściskanie pomiędzy 1,5 i 7 MPa. Dokładne wytyczne odnośnie klas gęstości i wytrzymałości regulowane są według normy europejskiej EN 771-4, która jest taka sama dla wszystkich krajów unijnych.

Gazobeton zaliczamy do materiałów konstrukcyjnych. Jego odporność na ściskanie zawiera się w stosunkowo wąskim przedziale, ale jest to akurat ten przedział, który obejmuje większość konstrukcji nośnych i nienośnych typowych budynków pojawiających się w naszym otoczeniu. Wytrzymałość na ściskanie jest ściśle skorelowana z gęstością materiału.

Różne wersje betonu komórkowego wykorzystuje się do wykonywania różnych rodzajów ścian:

I. nośne ściany jednowarstwowe – klasy gęstości 400 i niższe;

II. nośne ściany warstwowe – klasa gęstości 600;

III. ściany działowe – klasa gęstości 600;

IV. ścian o wyższej wytrzymałości – klasy gęstości 700.

Są to typowe klasy wytrzymałości. Istnieją także klasy pośrednie, które są wykorzystywane przede wszystkim w przemyśle do ściśle określonych celów. W Eurokodzie 6 - Projektowanie konstrukcji murowych Części 1-1 oraz ciągle aktualnej w stosowaniu normie PN-B 03002:2007 Konstrukcje murowe niezbrojone - Projektowanie i obliczanie, ujęte są dane szczegółowe dla konstrukcji z gazobetonu i przy projektowaniu trzeba je zawsze brać pod uwagę wybierając rodzaj betonu komórkowego.

Nie tylko materiał konstrukcyjny

Autoklawizowany beton komórkowy to przede wszystkim element konstrukcyjny, ale posiada również inne funkcje. Jego ważną cechą jest dobry poziom izolacyjności termicznej wynikający z porowatości i struktury bloczków. Szkielet solidnego materiału otoczony jest porami wypełnionymi gazem. W bloczkach o gęstości 400 aż 80% objętości stanowi gaz. To na pewno wysoki wskaźnik.

Właściwości termoizolacyjne poprawiają się wraz ze spadkiem gęstości gazobetonu. Trzeba pamiętać, że na przewodnictwo cieplne będzie miało wpływ zawilgocenie materiału, jego temperatura i kierunek przewodzenia. Gazobeton jest materiałem jednorodnym, więc ostatnia z tych cech może być w zasadzie pominięta. Wilgoć jest większym problemem i powinno się jej unikać. Typowe zawilgocenie ścian z tego materiału to 3-4% i dla takiego poziomu przyjmuje się wszystkie współczynniki termoizolacji.

Trwałość i bezpieczeństwo

Gazobeton uznaje się za materiał nietrwały ze względu na jego porowatą strukturę. Nie jest to prawda. Faktem jest, że bloczki nie są odporne na bezpośrednie uderzenia, ale w praktyce zawsze są pokrywane tynkiem, dzięki czemu do niebezpiecznych dla nich sytuacji o prostu nie może dojść. Takie trwałe zabezpieczenie pozwala gazobetonowi na zachowanie swoich właściwości przez cały czas eksploatacji. Pozostawienie ściany nieotynkowanej, nawet na kilka sezonów, także nie spowoduje uszkodzeń wywołanych wodą. Tylko patologie budowlane (błędy konstrukcyjne) mogą stanowić niebezpieczeństwo dla muru, chociaż bloczki o dużej gęstości powinny wytrzymać nawet to.