Jak powstał beton komórkowy?

Genezę betonu komórkowego wiążemy z ograniczeniami w wykorzystaniu drewna, jakie zostały wprowadzone w Szwecji w wyniku kryzysu gospodarczego. Potrzebny był wtedy odpowiedni materiał budowlany, który byłby w stanie zastąpić wykorzystywane do tej pory powszechnie drewno.

W 1924 roku Adel Eriksson opatentował nowe i wyjątkowo dobre rozwiązanie. Był nim właśnie beton komórkowy. Co ciekawe, beton komórkowy był tworzony tak, by być pod względem swoich właściwości podobnym do znanego wszystkim drewna, ale równocześnie miał posiadać wiele przewag nad swoim pierwowzorem i tak też się stało. Beton komórkowy jest trwalszy i nie podlega korozji biologicznej, a do tego się nie pali. Na przemysłową skalę beton komórkowy zaczęto produkować w 1929 roku, a dwie dekady później produkt ten trafił do innych krajów, w tym do Polski i Niemiec.

Produkcja betonu komórkowego

Chociaż powstał ponad 100 lat temu, beton komórkowy to produkt spełniający wszystkie współczesne wymagania ekologiczne, ponieważ produkowany jest w bezpieczny dla przyrody sposób i tylko ze składników w pełni naturalnych, to jest z piasku, wapna, wody oraz cementu i anhydrytu w niewielkich ilościach. W czasie produkcji wykorzystywana jest jeszcze pasta aluminiowa, która powoduje spienienie się produktu i powstanie w tym procesie ogromnej ilości maleńkich pęcherzyków gazu w bloczku. Potem konieczne jest jeszcze wygrzanie pod wysokim ciśnieniem bloczka w autoklawie, co zapewnia mu wytrzymałość.

Z betonu komórkowego uzyskujemy bloczki, nadproża, deskowania tracone oraz płyty stropowe, dachowe i ścienne, jak również schody i płyty izolacyjne.

Właściwości gazobetonu

Najważniejszym parametrem decydującym o właściwościach gazobetonu jest jego gęstość objętościowa, czyli to, ile w danym bloczku jest samego betonu, a ile jest powietrza. Wraz ze wzrostem gęstości gazobetonu rośnie wytrzymałość bloczków, ale zmniejsza się ich izolacyjność cieplna. Istnieje możliwość łatwego sterowania gęstością objętościową gazobetonu w czasie produkcji, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie materiałów o bardzo różnych właściwościach.

W ten sposób można budować wytrzymałe i równocześnie dobrze izolujące ściany wielowarstwowe tylko z tego materiału, oczywiście w różnych wydaniach. Co istotne, beton komórkowy jest materiałem jednorodnym, więc na całej swojej powierzchni będzie się charakteryzował dokładnie takimi samymi parametrami.

Jest to też materiał pozwalający na szybką pracę dzięki możliwości produkowania bloków o dużej wielkości. Umożliwia to jego niewielka waga. Jego podobieństwo do drewna przejawia się między innymi tym, że narzędzia wykorzystywane do obróbki drewna można wykorzystywać także z betonem komórkowym, czyli też można w niego wbijać kołki czy gwoździe. Bez problemu można tworzyć ściany o skomplikowanych kształtach.

Typowe zastosowanie

Gazobeton ma szeroki wachlarz zastosowań zależnych od gęstości danego bloczku. Najczęściej wykorzystuje się go do budowania ścian domów, wewnętrznych i zewnętrznych. Gęsty beton wykorzystuje się w ścianach ogniowych i nie ma problemu z jego wykorzystaniem w piwnicach. Wszelkie prace remontowe i wykończeniowe mogą odbywać się z jego udziałem. Wybudujemy dzięki niemu kominek i obudujemy wannę.